| <!DOCTYPE html> |
| <html> |
| <head> |
| <title>Line breaking performance test</title> |
| <script src="../resources/runner.js"></script> |
| </head> |
| <body> |
| <pre id="log"></pre> |
| <div id="target" style="width: 300px; display: none"> |
| <div style="text-align: center"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. אבQua in congregatione nocturna |
| duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </div> |
| <div style="text-align: right"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </div> |
| <div style="text-align: justify"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </div> |
| <div style="white-space: pre"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </div> |
| <div style="overflow-wrap: break-word;"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </div> |
| <pre> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </pre> |
| <pre style="white-space: pre-wrap"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </pre> |
| <pre style="white-space: pre-line"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </pre> |
| <pre style="white-space: nowrap"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </pre> |
| <pre style="white-space: pre-wrap; overflow-wrap:break-word"> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <p> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </p> |
| <p> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| </p> |
| </pre> |
| <div> |
| <h4>ARGUMENTUM</h4> |
| <br> |
| L. Sergius Catilina, אב homo patricii generis, אב magna vi et animi et |
| corporis, אב sed ingenio malo pravoque, אב praetorius, אב qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, אב casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, אב ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, אב quos |
| inopia, אב cupiditas, אב scelera stimulabant, אב consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, אב sed cum, אב quae in animo habebat, אב perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, אב studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, אב quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, אב muliere nobili, אב quae rem habebat cum Q. Curio, אב qui |
| particeps fuit conspirationis illius, אב deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, אב senatus consultum factum est, אב darent operam consules, אב ne quid |
| res publica detrimenti caperet, אב effectumque est, אב ut Catilina spe |
| consulatus, אב quem in proximum annum petebat, אב excideret, אב designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, אב L. Catilina, אב qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, אב maxime veteres L. Sullae milites, אב |
| concitandos nuntios miserat, אב ad C. Manlium, אב qui Faesulas, אב in urbem |
| Etruriae munitam, אב manum armatorum coegerat, אב proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, אב quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, אב sociis in domum M. Porci Laecae consilium, אב quod ceperat, אב |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, אב cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, אב interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, אב qui fuit a. d. VI Id. Novembres, אב dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, אב quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, אב Cicero eam, אב quae infra legitur, אב orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| <br> |
| <br> |
| Quo usque tandem abutere, אב Catilina, אב patientia nostra? quam diu etiam |
| furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit |
| audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, אב nihil urbis vigiliae, אב |
| nihil timor populi, אב nihil concursus bonorum omnium, אב nihil hic munitissimus |
| habendi senatus locus, אב nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua |
| consilia non sentis, אב constrictam iam horum omnium scientia teneri |
| coniurationem tuam non vides? Quid proxima, אב quid superiore nocte egeris, אב |
| ubi fueris, אב quos convocaveris, אב quid consilii ceperis, אב quem nostrum |
| ignorare arbitraris? O tempora, אב o mores! Senatus haec intellegit. consul |
| videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, אב fit |
| publici consilii particeps, אב notat et designat oculis ad caedem unum |
| quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, אב |
| si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, אב Catilina, אב duci iussu |
| consulis iam pridem oportebat, אב in te conferri pestem, אב quam tu in nos |
| [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, אב P. Scipio, אב pontifex |
| maximus, אב Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae |
| privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare |
| cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, אב quod |
| C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. |
| Fuit, אב fuit ista quondam in hac re publica virtus, אב ut viri fortes |
| acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem |
| coercerent. Habemus senatus consultum in te, אב Catilina, אב vehemens et grave, אב |
| non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, אב nos, אב |
| dico aperte, אב consules desumus. Decrevit quondam senatus, אב ut L. Opimius |
| consul videret, אב ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla |
| intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones |
| C. Gracchus, אב clarissimo patre, אב avo, אב maioribus, אב occisus est cum liberis |
| M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio |
| consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum |
| tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena |
| remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem |
| horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, אב verum |
| inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, אב quo ex senatus consulto |
| confestim te interfectum esse, אב Catilina, אב convenit. Vivis, אב et vivis non ad |
| deponendam, אב sed ad confirmandam audaciam. Cupio, אב patres conscripti, אב me |
| esse clementem, אב cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum |
| videri, אב sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in |
| Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, אב crescit in |
| dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque |
| hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam |
| cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, אב Catilina, אב |
| comprehendi, אב si interfici iussero, אב credo, אב erit verendum mihi, אב ne non |
| potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse |
| dicat. Verum ego hoc, אב quod iam pridem factum esse oportuit, אב certa de |
| causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, אב cum iam nemo |
| tam inprobus, אב tam perditus, אב tam tui similis inveniri poterit, אב qui id non |
| iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, אב qui te defendere |
| audeat, אב vives, אב et vives ita, אב ut [nunc] vivis. multis meis et firmis |
| praesidiis obsessus, אב ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum |
| te etiam oculi et aures non sentientem, אב sicut adhuc fecerunt, אב |
| speculabuntur atque custodient. |
| <br> |
| </div> |
| </div> |
| <script> |
| var target = document.getElementById("target"); |
| var style = target.style; |
| |
| function test() { |
| style.display = "block"; |
| style.width = "280px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.width = "300px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.width = "290px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.display = "none"; |
| } |
| |
| PerfTestRunner.measureRunsPerSecond({ run: test }); |
| </script> |
| </body> |
| </html> |
