blob: 128d10d75721a6a1d81995199c38be747c94030b [file] [log] [blame]
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<title>Line breaking performance test</title>
<script src="../resources/runner.js"></script>
</head>
<body>
<pre id="log"></pre>
<div id="target" style="width: 300px; display: none">
<div style="text-align: center">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. &#x05d0;&#x05d1;Qua in congregatione nocturna
duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</div>
<div style="text-align: right">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</div>
<div style="text-align: justify">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</div>
<div style="white-space: pre">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</div>
<div style="overflow-wrap: break-word;">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</div>
<pre>
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</pre>
<pre style="white-space: pre-wrap">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</pre>
<pre style="white-space: pre-line">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</pre>
<pre style="white-space: nowrap">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</pre>
<pre style="white-space: pre-wrap; overflow-wrap:break-word">
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<p>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
</p>
<p>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
</p>
</pre>
<div>
<h4>ARGUMENTUM</h4>
<br>
L. <span>Sergius <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> homo patricii generis</span>, &#x05d0;&#x05d1; magna vi et animi et
corporis, &#x05d0;&#x05d1; sed ingenio malo pravoque, &#x05d0;&#x05d1; praetorius, &#x05d0;&#x05d1; qui iam a. u. c. 689
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, &#x05d0;&#x05d1; casu autem
rem perficere prohibitus erat, &#x05d0;&#x05d1; ascitis ad consilium rei publicae
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, &#x05d0;&#x05d1; quos
inopia, &#x05d0;&#x05d1; cupiditas, &#x05d0;&#x05d1; scelera stimulabant, &#x05d0;&#x05d1; consulatum in annum 691 p. u. c.
petivit, &#x05d0;&#x05d1; sed cum, &#x05d0;&#x05d1; quae in animo habebat, &#x05d0;&#x05d1; perniciosa rei publicae consilia
parum occultata essent, &#x05d0;&#x05d1; studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, &#x05d0;&#x05d1; quibus maxime
Ciceronis consulis <span>diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque</span> sociorum
consilia a Fulvia, &#x05d0;&#x05d1; muliere nobili, &#x05d0;&#x05d1; quae rem habebat cum Q. Curio, &#x05d0;&#x05d1; qui
particeps fuit conspirationis illius, &#x05d0;&#x05d1; deferebantur. Cum autem ista mala
consilia contra <span>salutem rei publicae a coniuratis inita</span> apertius iam
agitarentur, &#x05d0;&#x05d1; senatus consultum factum est, &#x05d0;&#x05d1; darent operam consules, &#x05d0;&#x05d1; ne quid
res publica detrimenti caperet, &#x05d0;&#x05d1; effectumque est, &#x05d0;&#x05d1; ut Catilina spe
consulatus, &#x05d0;&#x05d1; quem in proximum annum <span>petebat, &#x05d0;&#x05d1; excideret</span>, &#x05d0;&#x05d1; designarenturque
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, &#x05d0;&#x05d1; L. <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> qui iam ante
per <span>Italiam ad homines seditiosos, &#x05d0;&#x05d1; maxime</span> veteres L. Sullae milites, &#x05d0;&#x05d1;
concitandos nuntios miserat, &#x05d0;&#x05d1; ad C. Manlium, &#x05d0;&#x05d1; qui Faesulas, &#x05d0;&#x05d1; in urbem
Etruriae munitam, &#x05d0;&#x05d1; manum armatorum coegerat, &#x05d0;&#x05d1; proficisci constituit et
bellum patriae inferre convocatisque nocte, &#x05d0;&#x05d1; quae inter VIII et VII Id.
Novembres erat, &#x05d0;&#x05d1; sociis in domum M. Porci Laecae consilium, &#x05d0;&#x05d1; quod ceperat, &#x05d0;&#x05d1;
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
consulem illa ipsa nocte ante lucem, &#x05d0;&#x05d1; cum sicut salutaturi eius domum
intrassent, &#x05d0;&#x05d1; interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
die, &#x05d0;&#x05d1; qui fuit a. d. VI Id. Novembres, &#x05d0;&#x05d1; dispositis praesidiis senatum in
templum Iovis Statoris convocavit, &#x05d0;&#x05d1; quo cum Catilina quasi sui purgandi
causa venisset, &#x05d0;&#x05d1; Cicero eam, &#x05d0;&#x05d1; quae infra legitur, &#x05d0;&#x05d1; orationem in Catilinam
vehementissime invehens habuit.
<br>
<br>
<span>Quo usque tandem abutere, &#x05d0;&#x05d1; Catilina</span>, &#x05d0;&#x05d1; patientia nostra? quam diu etiam
furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, &#x05d0;&#x05d1; nihil urbis vigiliae, &#x05d0;&#x05d1;
nihil timor populi, &#x05d0;&#x05d1; nihil concursus bonorum omnium, &#x05d0;&#x05d1; nihil hic munitissimus
habendi senatus locus, &#x05d0;&#x05d1; <span>nihil horum ora voltusque moverunt?</span> Patere tua
consilia non sentis, &#x05d0;&#x05d1; constrictam iam horum omnium scientia teneri
coniurationem tuam non vides? Quid proxima, &#x05d0;&#x05d1; quid superiore nocte egeris, &#x05d0;&#x05d1;
ubi fueris, &#x05d0;&#x05d1; quos convocaveris, &#x05d0;&#x05d1; quid consilii ceperis, &#x05d0;&#x05d1; quem nostrum
ignorare arbitraris? O tempora, &#x05d0;&#x05d1; o mores! Senatus haec intellegit. consul
videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, &#x05d0;&#x05d1; fit
publici consilii particeps, &#x05d0;&#x05d1; notat et designat oculis ad caedem unum
quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, &#x05d0;&#x05d1;
si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> duci iussu
consulis iam pridem oportebat, &#x05d0;&#x05d1; in te conferri pestem, &#x05d0;&#x05d1; quam tu in nos
[omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, &#x05d0;&#x05d1; P. Scipio, &#x05d0;&#x05d1; pontifex
maximus, &#x05d0;&#x05d1; Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, &#x05d0;&#x05d1; quod
C. Servilius Ahala Sp. <span>Maelium novis rebus studentem</span> manu sua occidit.
Fuit, &#x05d0;&#x05d1; <span>fuit ista quondam in hac re publica virtus, &#x05d0;&#x05d1;</span> ut viri fortes
acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
coercerent. Habemus senatus consultum in te, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> vehemens et grave, &#x05d0;&#x05d1;
non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, &#x05d0;&#x05d1; nos, &#x05d0;&#x05d1;
dico aperte, &#x05d0;&#x05d1; consules desumus. Decrevit quondam senatus, &#x05d0;&#x05d1; ut L. Opimius
consul videret, &#x05d0;&#x05d1; ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
C. Gracchus, &#x05d0;&#x05d1; clarissimo patre, &#x05d0;&#x05d1; avo, &#x05d0;&#x05d1; maioribus, &#x05d0;&#x05d1; occisus est cum liberis
M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, &#x05d0;&#x05d1; verum
inclusum in <span>tabulis tamquam in vagina reconditum, &#x05d0;&#x05d1;</span> quo ex senatus consulto
confestim te interfectum esse, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span> convenit. Vivis, &#x05d0;&#x05d1; et vivis non ad
deponendam, &#x05d0;&#x05d1; sed ad confirmandam audaciam. Cupio, &#x05d0;&#x05d1; patres conscripti, &#x05d0;&#x05d1; me
esse clementem, &#x05d0;&#x05d1; cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
videri, &#x05d0;&#x05d1; sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, &#x05d0;&#x05d1; crescit in
dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, &#x05d0;&#x05d1; <span>Catilina, &#x05d0;&#x05d1;</span>
comprehendi, &#x05d0;&#x05d1; si interfici iussero, &#x05d0;&#x05d1; credo, &#x05d0;&#x05d1; erit verendum mihi, &#x05d0;&#x05d1; ne non
potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
dicat. Verum ego hoc, &#x05d0;&#x05d1; quod iam pridem factum esse oportuit, &#x05d0;&#x05d1; certa de
causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, &#x05d0;&#x05d1; cum iam nemo
tam inprobus, &#x05d0;&#x05d1; tam perditus, &#x05d0;&#x05d1; tam tui similis inveniri poterit, &#x05d0;&#x05d1; qui id non
iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, &#x05d0;&#x05d1; qui te defendere
audeat, &#x05d0;&#x05d1; vives, &#x05d0;&#x05d1; et vives ita, &#x05d0;&#x05d1; ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
praesidiis obsessus, &#x05d0;&#x05d1; ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
te etiam oculi et aures non sentientem, &#x05d0;&#x05d1; sicut adhuc fecerunt, &#x05d0;&#x05d1;
speculabuntur atque custodient.
<br>
</div>
</div>
<script>
var target = document.getElementById("target");
var style = target.style;
function test() {
style.display = "block";
style.width = "280px";
target.offsetLeft;
style.width = "300px";
target.offsetLeft;
style.width = "290px";
target.offsetLeft;
style.display = "none";
}
PerfTestRunner.measureRunsPerSecond({ run: test });
</script>
</body>
</html>