| <!DOCTYPE html> |
| <html> |
| <head> |
| <title>Line breaking performance test</title> |
| <script src="../resources/runner.js"></script> |
| </head> |
| <body> |
| <pre id="log"></pre> |
| <div id="target" style="width: 300px; display:none"> |
| <div style="text-align: center"> |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </div> |
| <pre> |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et |
| corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689 |
| caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem |
| rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae |
| opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos |
| inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c. |
| petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia |
| parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum |
| C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone |
| C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime |
| Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum |
| consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui |
| particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala |
| consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam |
| agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid |
| res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe |
| consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque |
| D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante |
| per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites, |
| concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem |
| Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et |
| bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id. |
| Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat, |
| aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem |
| consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum |
| intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo |
| die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in |
| templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi |
| causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam |
| vehementissime invehens habuit. |
| </pre> |
| </div> |
| <script> |
| var target = document.getElementById("target"); |
| var style = target.style; |
| |
| function test() { |
| style.display = "block"; |
| style.width = "280px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.width = "300px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.width = "290px"; |
| target.offsetLeft; |
| style.display = "none"; |
| } |
| |
| PerfTestRunner.measureRunsPerSecond({ run: test }); |
| </script> |
| </body> |
| </html> |
